Kamienica której dotyczy projekt została wzniesiona w 1890 roku i wpisana do rejestru zabytków w 2009r. Położona jest w centrum Poznania, we wschodnim narożniku kwartału ścisłej zabudowy, który tworzą ulica: Młyńska, Nowowiejskiego, Działyńskich i Libelta. Od ulicy Młyńskiej graniczy z budynkiem dawnego konsystorza Ewangelickiego, natomiast od strony ulicy Nowowiejskiego przylega do nieco wyższej kamienicy nr 23. Budynek w ramach realizacji projektu zmienił swój istniejący sposób użytkowania z funkcji mieszkalnej na biurową. Projektowana zmiana sposobu użytkowania realizowana była poprzez przebudowę istniejącej struktury, nadbudowę kondygnacji nad oficyną północną oraz budowę garażu podziemnego pod dziedzińcem. Dodatkowym walorem wzbogacającym całość założenia stało się zadaszenie części dziedzińca w celu adaptacji tej przestrzenią na funkcje dodatkowe.
Projektowany obiekt w pełni wykorzystał istniejącą strukturę i obrys budynku. Ze względu na zabytkowy charakter interwencje wewnątrz zostały ograniczone do minimum. Jedyna ingerencja w strukturę ograniczyła się do domknięcia dziedzińca nową tkanką w północno-zachodnim narożniku działki oraz nadbudowy o 1 kondygnację oficyny budynku. Wejścia do budynku zostały zachowane w istniejącej lokalizacji. Zachowano też istniejący układ korytarzowy budynku przywracając pierwotną komunikację wewnątrz głównego korpusu. Zaprojektowano 3 trzony komunikacji pionowej w postaci dźwigów osobowych zlokalizowanych przy istniejących klatkach schodowych. Jeden z nich, oprócz obsługi części istniejącej, przedłużony został do kondygnacji nadbudowanej. Pod istniejącym dziedzińcem zaprojektowany został parking dla samochodów osobowych wyposażony w automatykę parkingową umożliwiającą lokalizację 28 miejsc postojowych. Ponad parkingiem zaprojektowano zadaszony dziedziniec, który pełnić miał dodatkowe funkcje dla całego budynku. Nowoprojektowana tkanka w narożniku działki, dostępna z dziedzińca, pełni funkcje gastronomiczną, uzupełniającą do podstawowej funkcji biurowej. Pozostałe pomieszczenia dostępne z dziedzińca przeznaczono pod usługową funkcję uzupełniającą. Projektowany budynek jest obiektem zabytkowym. Jego gabaryty nie uległy żadnej zasadniczej zmianie. Zachowanie elewacji frontowych oraz ograniczenie nadbudowy tak by nie była ona wyższa od budynku sąsiedniego, a jednocześnie nie wychodziła ponad kalenicę frontową powoduje utrzymanie pierzei ulicy w niezmienionej formie.
